ترسیم یک همآغوشیِ شاد، با تصویری چون “آرزو زیر رانهایم را آعوشتر بگیری”آشتیِ همسویان عشقبازی با خویشتن خودشان رابازنمائی میکند
ترانهی راه
تمشکهای کوهیروی سینهی تبآلود منبهطعم انار آغشته میشونددر گرمای لای لبان دلتنگ توکه راه مستقیم به دامنهی تپّه دارند
چه شادیِ خواستنیتری در یک دایرهی گودِ بین راهپنهان است که غنچه را میشکوفاند
چه خرسندیِ عجیبی در چشمانت برق میزندوقتی لبانم را بهشوق فتح قلٌه میبوسی
لرز سرانگشتانت لای گلبرگهای غنچه را میخیساند
اسبمانندم میخواهی که بتازمآرزو زیر رانهایم را آغوشتر بگیریمعشوقوارهگیام را بو کنی
با سرکشیِ طوفانهایت در منوحشی شدنت را بهبینمعشق را در ترانهی راهِ رفت-آمدت تنٌفس کنم
استواریات را زیر آخرین دانههای بارانم نشانم میدهیکه این بارش، پیوند همهی فصلها،آرزوی همهی پرستوهاست
رهگذر
https://www.didareto.com/post/%D8%AA%D8%B1%D8%A7%D9%86%D9%87-%DB%8C-%D8%B1%D8%A7%D9%87