دل‌باخته‌گی

 ترا در مهتاب تنهائیِ اتاقم مثل ستاره نفس می‌کشم
شکوفه‌‌‌های باغ تنم دل بتو می‌بازند
طعم تمشک، لب‌خند پسته را بیدار می‌کند
سخاوت قطره‌‌ های باران می‌شنوم
 پشت لرز پنجره‌ی نافم 

نزدیک‌تر بیا

تا گل بر لبانت ببارد
 موج عریان باران
 در جورچینیِ خاطره‌‌‌ هایت عاشقانه بنشیند

هم‌چون موج سرکشی در انتظار خلوت ساحل
دنبال آرمیدن‌ام در تشنه‌گیِ لبان تو
قبل از این‌که به‌‌پیشواز ستاره‌ی بامدادان  رََوم

رمزِ بیداریِ شبنم‌،
پگاه مشترک آغوش من و تو خواهد شد

بیا 
به‌‌چشم‌روشنیِ دخترانه‌‌گیِ من
ساقه را در انتظار رقص
تنها نگذاریم

رهگذر

https://www.facebook.com/didar.didareto/

https://www.didareto.com/post/%D8%AF%D9%84-%D8%A8%D8%A7%D8%AE%D8%AA%D9%87-%DA%AF%DB%8C