دیدار
آن‌گاه که طعم نفس‌هایت روی لرز اندامم سر می‌خورند
لای درزی به شکوفائی‌ی غنچه، ترک برمی‌رارد
دیدن و بوئیدن غنچه در حال باز شدن
بوسه‌های الهه‌ی باران
لحظه‌هارا در غنچه خیس می‌کنند
رنگ زمان در تمشک پستان‌هایم می‌لرزد
گل‌برگ‌های درونی و بیرونی‌ی زنبق
رنگین کمانی می‌شوند
در نگاه پروانه
ستایش این لحظه
بی‌هیچ سخنی
و
تشنه‌گی‌ی همیشه‌های صدف،
زیر آبشار،
سکوت فرود را
همانند
قله‌ی اوج دوست دارند
هیچ چیز نمی‌تواند مارا از هم جدا کند
به‌این می‌گویند
آرمیدن در سکوت آینه
(تمشک لذت، زیر دندان هم‌آغوشی)
رهگذر
~2.jpeg)
